Maandag 04-07 - Zaterdag 16-07

Laatste tijd niet echt aan de blog gedacht. En de momenten dat ik er aan dacht had ik geen tijd of geen zin.

Ik ben dus weer terug op Riverside monkey rehabilitation centre. De tijd vliegt hier voorbij en ben hier nu al weer bijna 2 weken.

Over de werkzaamheden zelf heb ik niet veel te vertellen aangezien dat nog veel hetzelfde is vergeleken met mijn eerste paar blogs waar ik het in beschrijf.

Toen ik werd afgezet op Gravelotte om opgepikt te worden heb ik daar eerst een uur gewacht. Na een tijdje dacht ik “o ooh, als ze me maar niet vergeten”. Zou namelijk niet de eerste keer zijn dat Riverside per ongeluk iemand vergeet op te pikken. Gelukkig kwamen ze op gegeven moment aanrijden. De 1e dag in Zuid-Afrika wanneer ik arriveerde op Riverside, kwam ik daar samen met 4 anderen tegelijk aan. In het busje dat me oppikte zat 1 van die personen die blijkbaar 2 keer het blijven verlengt had. Dat was dus gelijk een leuk begin en wederzien, we hebben veel kunnen bijpraten. Helaas was de bus onderweg naar het vliegveld om haar en iemand anders daar af te zetten. We hebben op het vliegveld Phalaborwa wat gegeten en gedronken en toen zijn zij het vliegtuig in gegaan. Uit datzelfde vliegtuig kwamen 9 nieuwe vrijwilligers die we moesten oppikken. Op de weg terug naar Riverside kon ik die mensen dus al een beetje inlichten over hoe en wat het gaat op Riverside en wat ze kunnen verwachten.

Eenmaal aangekomen op Riverside voelde ik me gelijk weer thuis. Het voelde zo goed om weer daar te zijn tussen de mensen en de apen. Er waren nog 4 vrijwilligers die ik nog kende van toen ik wegging waaronder mijn oude groepsleider. Het was leuk om hun weer terug te zien en bij te praten en ik werd weer ingedeeld bij mijn oude groepsleider, Gemma.

Toen ik aankwam keek ik mijn ogen uit. Het aantal vrijwilligers waar ik aan gewend was, was verdubbeld. Er zijn nu meer dan 50 vrijwilligers, een gigantische drukte. Het is heel raar om terug te zijn op de plek die je kent, zonder echt het gevoel te hebben dat je weg bent geweest, maar dat er opeens een hele nieuwe groep om je heen is.
Omdat er nu zoveel mensen zijn moeten er ook slaapplekken voor zijn. Blijkbaar hebben ze een oude opbergruimte (waar we eerst altijd de tassen neer zette) omgebouwd tot een slaapplek waar een aantal bedden in neergezet zijn. Alsnog is er niet genoeg plek dus er slapen ook mensen in een bed & breakfast, dat op loopafstand van hier is.

Eerst waren er 4 groepen.
1 groep voor monitoring.
1 groep voor foodprep.
1 groep voor babies.
1 groep off, en dat betekende alleen in de afternoon na 2 was je off.

Nu zijn er 5 (veel grotere) groepen.
2 groepen voor monitoring.
1 groep voor foodprep.
1 groep voor babies.
1 groep off, en nu ben je de hele dag off. Dus kun je uitslapen, heerlijk.

De man die hier de baas is geeft ongeveer elke dag een speech. Hij is heel goed met dieren en heeft daar het hart voor, maar is heel slecht met mensen. Elke dag heeft die dus wel over een negatief iets een speech en dan zie je hem ook echt boos zijn, maar als je eenmaal aan hem gewend bent is het allemaal wel te doen. Iedereen vreest hem maar tegelijkertijd kun je ook goed met hem lachen.

De familie van de eigenaren waren er afgelopen week. 3 kleinzonen en later nog een 4e die aankwam. Dit zijn de kleinkinderen van de eigenaar. De zoon van de eigenaar die hier ook altijd is heet Mias zoals ik al een keer eerder vermeld had. 1 van zijn zoons heet blijkbaar ook Mias wat gigantisch verwarrend was. Daarom hadden we een “old Mias” en een “baby Mias”. Ik heb wel echt heel veel gelachen met baby Mias, en vindt het jammer dat ze afgelopen vrijdag (gisteren) weg zijn gegaan.

Er zijn nu ook 3 dagen dat we naar de stad gaan in plaats van 2. Dan kunnen er ongeveer 12 personen mee per dag. De heen weg is het al wel behoorlijk krap met zijn allen, maar de terugweg is echt vreselijk. Iedereen zit dan opgepropt, inclusief alle boodschappen die iedereen gedaan heeft.

Ik probeer ook vogels hier te spotten wat ik mee heb gekregen van mijn afgelopen stage. Probleem is alleen dat ik hier bijna geen vogels zie. Er zijn 2 vogels die ik regelmatig zie rondlopen en ik denk dat het Haeda ibissen zijn maar dat weet ik niet zeker en een foto is nog niet gelukt om bevestiging te krijgen van de rangers van Askari.

De geruchten gaan rond dat ik volgende week leiding krijg over Quarantine in de ochtend. Dan moet ik iedereen die daarop staat aan het werk zetten en zorgen dat alles goed verloopt, promotie 
Quarantine is de plek waar nieuwe apen die binnenkomen voor 40 dagen gehouden worden om ze te testen op ziektes. Toen ik hier weg ging zat er bijna geen aap in maar nu is het daar propvol. Deze ochtendtaak duurt ook altijd het langst en vaak ben je niet klaar als het ontbijt begint, dus kom je wat later bij het ontbijt. Dit is geen probleem, behalve dat we op woensdag ei hebben en op zondag kruimeltjes ei, en dan moet je maar hopen dat het niet al op is.

De apen herkennen me gelukkig allemaal nog wel. Als we naar de rivier gaan met de baby baboons zitten er vaak 6 van de 11 op mij. Hierom heb ik ook de award gekregen “baboon walker”. Elke zondag na het avondeten doen we awards.

De plek dichtbij de eetplek was 1 van de 2 plekken waar we een kampvuur konden maken. Dit kan nog steeds maar het is in de verbouwing. Het is groter gemaakt en word een plek voor de vrijwilligers om te chillen en te zitten. Er komt als alles klaar is zelfs een pooltafel in en hier hebben we ook altijd de braai (Afrikaanse BBQ)

Dit was het wel weer even voor nu, zal proberen mijn blog wat meer up to date te houden.